दिपेस मूर्ति पन्त
३१ साउन, काठमाडौं ।
उठ उठ मेरा साथी! त्याग ती सब किताबहरू
एक दिन निश्चय नै यसैको बोझले थिचिने छौ।
जाग साथी! धेरै पढाइले विचार र तथा चिन्तामा डुब्नुको साँटो आफ्नो मुहारलाई चम्काउ
यति धेरै मेहनत र कष्ट किन?
त्यो हिमालको शीरमाथिको त्यो सूर्यलाई हेर
उसको चमक कति मधुरो ताजापन दिनेवाला छ; सबै लामा हरिया खेतहरुमा फैलिरहेको छ, उसको पहिलो मिठो पहेँलो साझ
किताब! ती त रुखा तथा अन्तहिन विवादहरुले भरिएका छन्
आऊ! वनमा त्यो चरीको चिरबिर सुन
उसको संगीत कति मिठो छ; साँच्चै
उसमा कति धेरै ज्ञान भरिएको छ।
सुन त! कति आनन्द सँग त्यो चाँचर चरीले गाउँछ।
त्यो पनि कुनै उपदेशक भन्दा कम छैन
लौ! वास्तविकताको उज्यालोमा आऊ
प्रकृतिलाई आफ्नो गुरु बनाउ
जसले हाम्रो मन मुटु मष्तिस्कमा असल स्वास्थ्य द्वारा
प्राकृतिक रुपमै ज्ञान भरिदिन्छ,
सत्य हो हर्षोल्लासपूर्वक जिउँदो छ।
वसन्ती बनको एक तरङ्ग
जसले मनुष्यको बारेमा धेरै ज्ञान दिन सक्छ, राम्रो नराम्रोको बारे
जति विश्वका सबै सन्तहरूले दिन सक्छन्
प्रकृति जसले हामीलाई ज्ञान विज्ञान सिकाउँछ,
हाम्रो बुद्धिले तिनै सुन्दर वस्तुहरूलाई कुरुप बनाइदिन्छ
हाम्रो तिनै वस्तुहरूको विश्लेषणबाट उनीहरुलाई हामी मारिदिन्छौँ।
ज्ञान विज्ञान तथा कलाको धेरै कुरा भइसक्यो
किताबका ती रूखा पानाहरु बन्द गरिदेऊ
आऊ अघि बढ, खुला हृदय बोकेर आऊ
जसले यो देख्छ तथा ग्रहण गर्छ।
(william Wordsworth को the table turned भन्ने कवितालाई नेपालीमा उल्था )